Seite drucken:
B l i c k p u n k t K a s s e l A u g u s t / S e p t e m b e r 2 0 1 1
10
Kasseläner Mundart:
De ahle Wurschd
(Von Karl Sömmer)
„Ach freid mich, Henner, daß ich Dich
finne -„
„Ach Schorsche, so eilig, wo widde
dann hinne?“
„Ich wollde jedzd grade noh
Landwehrhagen,
denn ganz verdraulich dahd mäh einer
sagen,
do giwweds en guden Drobben vorn
Durschd,
un au richdiche, ahle Burenwurschd.“
„Do geh ich glich midde,“ schbrochch
eifrig der Henner,
„so ahle Wurschd, das äß was vor
Kenner“.
So gingen se los, un noh en baar
Schdunnen,
do honnse dann endlich das Wirdshuß
gefunnen.
Se dranken un aßen un merkeden bahle,
die Wurschd, daß war noch richdiche
„Ahle“,
do kamme gedrosd durch ganz
Deidschland laufen,
die Wurschd giwweds nirgend´s wo
anners ze kaufen.
„Häh Wird! Wennse wollden so
freindlich sinn,
dann wickeln Se mäh so ne ahle
Wurschd in!“
„Nä,“ schbroch do der Wird, do honse
kinn Glicke,
ich honn nämlich sälwer bloß noch en
Schdigge,
dä könnd se in Kassel au billicher
kaufen
un bruched nidd bis Landwehrhagen ze
laufen,
ich krichche se “ - schbroch häh
geheimnisvoll dann -
„uß der Königschdroße vom Ackermann!“